درک تحمل مثبت کامپوزیت در GD& T

ساخت وبلاگ

Fig1 Hole Patte

تحمل کامپوزیت در GD& T چندین سطح کنترل موقعیت را برای الگوهای ویژگی ها تعریف می کند. با توجه به پیچیدگی چند لایه آنها ، ممکن است در نگاه اول بسیار چالش برانگیز به نظر برسند. هدف از این مقاله ارائه تغییرات مختلف تحمل کامپوزیت و بحث در مورد تفاوت های آنها است. تفاوت بین تحمل های موقعیتی کامپوزیت و تحمل موضعی تک بخش نیز مورد بحث قرار خواهد گرفت.

تحمل کامپوزیت هنگامی که ما نیاز به مکان نسبتاً شل تر اما تحمل جهت گیری محکم تر داشته باشیم ، استفاده می شود. تعریف کامل تحمل کامپوزیت را می توان در بخش 10. 5 استاندارد ASME Y14. 5-2018 یافت [1].

یک مثال ساده می تواند مجموعه ای از سوراخ ها (الگوی) باشد که برای قرار دادن یک صفحه نام استفاده می شود. موقعیت نسبی سوراخ ها مهم است (تحمل محکم تر) ، به منظور مطابقت با همان سوراخ روی صفحه ، اما موقعیت مطلق کل الگوی روی قسمت ممکن است کمتر مهم باشد (تحمل شل) تا زمانی که جهت گیری باشدخوب

در این پست وبلاگ ، تغییرات زیر از تحمل های موقعیتی را ارائه خواهیم داد:

  1. تحمل کامپوزیت با تنها داده اولیه در بخش پایین
  2. تحمل کامپوزیت با داده های اولیه و ثانویه در بخش پایین
  3. تحمل موقعیت دو قطعه

واژه شناسی:

در استاندارد ASME Y14. 5 ، یک قاب کنترل ویژگی یک مستطیل است که به محفظه های حاوی نماد مشخصه هندسی تقسیم می شود ، و به دنبال آن مقدار تحمل و منابع Datum. تحمل موقعیت کامپوزیت و دو تحمل موقعیت تک بخش با یک تفاوت اساسی از همان منطق پیروی می کنند:

  1. در تحمل کامپوزیت ، نماد مشخصه هندسی شامل یک ورودی واحد است (شکل 1)
  2. در دو قاب کنترل ویژگی های تک بخش ، دو نماد مشخصه هندسی جداگانه وجود دارد (شکل 2)

Composite feature control frame

شکل 1. قاب کنترل ویژگی کامپوزیت.

Two single-segment feature control frame.

شکل 2. دو قاب کنترل ویژگی های تک بخش.

تحمل کامپوزیت با تنها داده اولیه در بخش پایین

Hole patte

شکل 3. الگوی سوراخ فقط با داده اولیه که در بخش پایین تحمل موقعیت کامپوزیت تکرار می شود (ایجاد شده در نرم افزار Metrolology Buildit).

Hole patte located by composite tolerancing

در شکل 3 ، ما یک تحمل کامپوزیت ایجاد شده با استفاده از نرم افزار Metrolology Buildit را مشاهده می کنیم. الگوریتم های اجرا شده در نرم افزار ویژگی های اندازه گیری شده را با توجه به مشخصات ASME Y14. 5 ، در این پست توضیح می دهند. شکل 4. الگوی سوراخ واقع شده توسط تحمل کامپوزیت (داده اصلی فقط در بخش پایین). این شکل یکی از جابجایی های احتمالی الگوی را نشان می دهد. توجه داشته باشید که دایره های زرد و آبی به ترتیب مناطق تحمل با قطر 0. 5 میلی متر و 0. 1 میلی متر را نشان می دهند.

شکل 4 مناطق تحمل و عملکرد آنها را برای تحمل کامپوزیت تنها با داده اصلی در بخش پایین نشان می دهد:

مناطق تحمل زرد: چارچوب منطقه تحمل الگوی (PLTZF).

مناطق تحمل آبی: ویژگی مربوط به چارچوب منطقه تحمل (FRTZF).

PLTZF C مکان و جهت گیری نسبت به Datum ABC را برطرف می کند.

  1. مکان و جهت گیری ویژگی های سوراخ فردی را در این الگوی محدود می کند
  2. جهت گیری را فقط نسبت به داده A محدود می کند

محور سوراخ ها باید در سیلندرهای تحمل هر دو PLTZF و FRTZF قرار بگیرند.

شکل 5. انیمیشن الگوی سوراخ واقع شده توسط تحمل کامپوزیت (داده اصلی فقط در بخش پایین). هر یک از جابجایی های موجود در این انیمیشن پیکربندی احتمالی برای تحمل کامپوزیت با تنها داده اولیه در بخش پایین را نشان می دهد. توجه داشته باشید که دایره های زرد و آبی به ترتیب مناطق تحمل با قطر 0. 5 میلی متر و 0. 1 میلی متر را نشان می دهند.

در انیمیشن در شکل 5 ، الگوی منطقه تحمل زرد PLTZF را تعیین می کند و الگوی منطقه تحمل آبی FRTZF را تعیین می کند.

باز هم ، تفاوت مهم بین بخش فوقانی و پایین در این است که در بخش پایین ، مناطق تحمل فقط در جهت گیری با توجه به داده A محدود می شوند. بخش پایین مکان پیدا نمی کند. بنابراین ، مناطق تحمل آبی (FRTZF)

در چرخش (آنها باید عمود بر A باقی بمانند) ، اما آنها می توانند با توجه به Datum B یا C ، ترجمه و آزاد شوند و در مناطق تحمل بزرگتر بمانند.

توجه داشته باشید که در موقعیت های خاص ، بخش هایی از مناطق تحمل آبی کوچکتر می توانند فراتر از حد مناطق تحمل زرد بزرگتر قرار بگیرند. با این حال ، این بخش از مناطق تحمل کوچکتر قابل استفاده نیست زیرا محورهای ویژگی ها نباید محدودیت های مناطق تحمل بزرگتر را نقض کنند (ASME Y14. 5-2018 ، 10. 5. 1. 1).

تحمل کامپوزیت با داده های اولیه و ثانویه در بخش پایین:

ole patte with primary and secondary datums repeated

شکل 6. الگوی سوراخ با داده های اولیه و ثانویه که در بخش پایین تحمل موقعیت کامپوزیت تکرار می شود (که در نرم افزار اندازه گیری Buildit ایجاد شده است).

Hole patte located by composite tolerancing

در تحمل کامپوزیت با داده های اولیه و ثانویه که در بخش پایین تکرار می شود ، یک درجه آزادی بیشتر محدود می شود. در شکل 6 ، می توانیم نمونه ای از تحمل کامپوزیت با داده های اولیه و ثانویه را در بخش پایین ایجاد شده با استفاده از نرم افزار Metrolology Buildit مشاهده کنیم. شکل 7. الگوی سوراخ واقع شده توسط تحمل کامپوزیت (داده های اولیه و ثانویه در بخش پایین). این شکل یکی از جابجایی های احتمالی الگوی را نشان می دهد. توجه داشته باشید که دایره های زرد و آبی به ترتیب مناطق تحمل با قطر 0. 5 میلی متر و 0. 1 میلی متر را نشان می دهند.

شکل 7 مناطق تحمل و عملکرد آنها را برای تحمل کامپوزیت با داده های اولیه و ثانویه در بخش پایین نشان می دهد:

مناطق تحمل زرد: چارچوب منطقه تحمل الگوی (PLTZF).

PLTZF مکان و جهت گیری را نسبت به Datum ABC محدود می کند.

مناطق تحمل آبی: ویژگی مربوط به چارچوب منطقه تحمل (FRTZF).

  1. مکان و جهت گیری ویژگی های سوراخ فردی را در این الگوی محدود می کند
  2. جهت گیری را فقط نسبت به Datum A و Datum B محدود می کند.

شکل 8. انیمیشن الگوی سوراخ واقع در تحمل کامپوزیت با داده های اولیه و ثانویه در بخش پایین. هر یک از جابجایی های این انیمیشن پیکربندی احتمالی برای تحمل کامپوزیت با داده های اولیه و ثانویه در بخش پایین را نشان می دهد.

تفاوت مهم بین بخش فوقانی و پایین در این است که در بخش پایین ، مناطق تحمل فقط در جهت گیری با توجه به داده های A و Datum b محدود می شوند. بخش پایین با توجه به داده های A و B. پیدا نمی شود بنابراین ، FRTZF می تواند به سمت بالا و پایین و راست و چپ حرکت کند (شکل 8).

دو موقعیت یک گروهی تحمل:

 Two single-segmented position tolerancing

شکل 9. دو تحمل موقعیت تک بخش (ایجاد شده با استفاده از نرم افزار Metrolology Buildit).

دو تحمل موقعیت تقسیم شده واحد تحمل کامپوزیت نیست. نمونه ای از این موارد را می توان در شکل 9 مشاهده کرد. هر دو بخش مکان و جهت گیری تعریف شده نسبت به فریم های مرجع داده آنها را کنترل می کنند.

Hole patte located by two single-segmented position tolerancing.

شکل 10. الگوی سوراخ واقع در دو تحمل موقعیت تک بخش.

شکل 10 مناطق تحمل و کارکردهای آنها را برای تحمل موقعیت دو قطعه ای نشان می دهد:

مناطق تحمل زرد: بخش فوقانی را نشان می دهد.

بخش فوقانی مکان و جهت گیری را نسبت به Datum ABC محدود می کند.

مناطق تحمل آبی: بخش پایین را نشان می دهد.

بخش پایین مکان و جهت گیری را نسبت به Datum A و Datum B محدود می کند.

همانطور که در شکل 10 نشان داده شده است ، مناطق تحمل آبی نیز اکنون توسط Datum B (بر خلاف تحمل های کامپوزیت که فقط جهت گیری محدود شده است) قرار دارند. آنها فقط برای ترجمه چپ و راست آزاد هستند ، همانطور که Datum C اجازه می دهد.

شکل 11. انیمیشن که الگوی سوراخ را نشان می دهد که توسط دو تحمل موقعیت تک بخش واقع شده است.

همانطور که در انیمیشن در شکل 11 نشان داده شده است ، اکنون بخش پایین علاوه بر جهت گیری ، مکان را نیز محدود می کند. بنابراین ، مناطق آبی نیز در حرکت به سمت بالا و پایین (محدودیت مکان تحمیل شده توسط Datum B) محدود می شوند. آنها فقط می توانند به راست و چپ حرکت کنند ، زیرا داده C در مکان محدود نمی شود.

نتیجه

تحمل موقعیت کامپوزیت یک ابزار مفهومی پیشرفته برای تنظیم دقیق جهت گیری مورد نیاز در قطعات با الگوهای سوراخ است. این امکان را برای تنظیم نیازهای مکان و جهت گیری در این قسمت های پیچیده فراهم می کند.

بخش فوقانی در قاب کنترل ، مکان و جهت گیری را مشخص می کند ، بنابراین محدودیت های ترجمه و چرخشی را ایجاد می کند ، در حالی که بخش پایین فقط جهت گیری را مشخص می کند و فقط محدودیت چرخشی را تعیین می کند. بخش پایین تحمل محکم تر برای جهت گیری نسبت به بخش فوقانی را تحمیل می کند ، بنابراین امکان تنظیم دقیق در تنظیم چرخشی را فراهم می کند.

منابع:

1. Asme Y 14. 5-2018 ، ابعاد و تحمل. نیویورک: انجمن مهندسان مکانیک آمریکا.

التداول المالي...
ما را در سایت التداول المالي دنبال می کنید

برچسب : نویسنده : سیروس ابراهیم‌زاده بازدید : 59 تاريخ : سه شنبه 8 فروردين 1402 ساعت: 21:14